واضح است که در انتخاب دوست می توانید آزادانه تصمیم بگیرید ولی در مورد انتخاب همکاران این آزادی را ندارید. به همکاران خود در شرایط بیشتری احتیاج دارید تا به دوستان خود.
اول از همه به حسن نیت و همکاری آن ها برای بهتر انجام دادن کار خود احتیاج دارید. دوم اینکه مطالعات دریافتند که اختلاف نظر بین همکاران و ارتباط بد کاری در دفتر، بیشتر از شنیدن شایعه ای در مورد اخراج شدن، افراد را دلسرد کرده و کارایی آن ها را ضعیف می کند. و سوم اینکه اگر مثل اکثر مردم در محیط کارتان مجبورید بیشتر از جاهای دیگر راه بروید و فعالیت زیادی داشته باشید، با کمک همکارانتان، گذراندن ۸، ۱۰، ۱۲ و یا ۱۴ ساعت کاری در این محیط راحت تر خواهد بود.
مجبور نیستید حتما با همکاران خود دوست باشید ولی حتما باید دوستانه رفتار کنید. مطالعه این مطلب به شما کمک می کند بتوانید محیط کار را برای خود به جایی امن و دوستانه تبدیل کنید.
با همه با خوشرویی سلام و احوالپرسی کنید.
آیا از آن دسته آدم هایی هستید که سر به زیر با شانه های افتاده وارد دفتر شده و بدون هیچ حرفی کار خود را شروع می کنند؟ اگر اینطور است در بهترین حالت همکارانتان به شما بی توجهی خواهند کرد و در بدترین حالت حتی از روبرو شدن با شما اجتناب می کنند. سعی کنید همیشه هنگام رسیدن به محل کار و برخورد با همکارانتان، لبخند بر لبانتان داشته باشید. این کار کوچک می تواند به سرعت روابط سرد محیط کار را بهبود بخشد.
کوتاه حرف زدن را یاد بگیرید.
یکی از روانشناسان دانشگاه پنسیلوانیا در فیلادلفیا می گوید: از همکارانتان در مورد علاقه مندی و سرگرمی هایی که دوست دارند، سوال کنید، مانند آهنگ، فیلم، کتاب و غیره. نشان دادن علاقه واقعی به دانستن در مورد آنها، باعث می شود کنار شما احساس راحتی کنند. وقتی با علاقه هایشان آشنا شدید حتی با مطلبی در روزنامه یا مجله که در مورد آن علاقه است مکالمه را شروع کنید. برای مثال اگر مقاله یا آهنگ جدیدی در رابطه با خواننده مورد علاقه همکارتان دیده یا شنیدید، به او بگویید و در موردش گفتگو کنید.
به تیم ورزشی دفتر کار بپیوندید.
اکثر دفترهای کار این تیم ورزشی را دارند. به آن ملحق شوید و با یکدیگر تمرین کنید. با این کار، چون خارج از محل کار هستید، بیشتر و بهتر با همکاران خود آشنا خواهید شد.
مزاح های معمولی را بپذیرید.
بیشتر همکارها برای اینکه بیشتر شما را بشناسند ممکن است برای شما جوکی بگویند یا با شما شوخی های معمولی کنند. بنابراین اگر کفش شما را مسخره کردند یا مورد مشابهی انجام دادند زود عصبانی نشوید، اما به آنها بفهمانید که شما شوخی های مناسب را دوست دارید. هرچند بعضی از شوخی ها مانند شوخی های قومیتی ممکن است برای بسیاری افراد شخصی و جدی باشند که در این صورت کار کردن در چنین محیطی مشکل خواهد بود. ممکن است مجبور شوید در این موارد با مدیر خود صحبت کنید.
نظر همکارانتان را جویا شوید.
همه علاقمند هستند نظرشان پرسیده شود، پس در مواقع مناسب، نظر همکارانتان را هم جویا شوید. مثلا بپرسید به نظرتان این گزارش را چگونه ارائه کنم؟ یا اینکه به نظر شما چگونه این موقعیتی که برای این مشتری پیش آمده است را پیگیری کنم؟سپس از همکارتان برای نظرش تشکر کنید. هر چند که نظرش کمکی به شما نکند.
از غیبت و شایعات دوری کنید.
آیا دوست دارید کسی پشت سر شما بد بگوید؟ قاعدتاً خیر! پس در مورد دیگران نیز همینگونه باشید. مثلا اگر یکی از همکاران درباره رابطه عاشقانه دیگری و یا اخراج شدن یکی از پرسنل شروع به صحبت کرد، می توانید برای منحرف کردن بحث در جواب بگویید «واقعاً؟»؛ و سپس به سرعت موضوع را عوض کنید. اگر جوابی ندهید همکار محترم به صحبت کردن (غیبت) ادامه خواهد داد و شما چاره ای ندارید جز اینکه محترمانه و تمامی حرف هایش را گوش کنید!
نکته: در هنگام برخورد با روابط کاری دشوار، فرض کنید فرزندتان شاهد ماجراست. این تصور به شما کمک می کند که همیشه خونسردی خود را حفظ کنید. با این تصور که فرزندتان همیشه شاهد اعمال شماست و از این اعمال درس خواهد گرفت، شما نیز روابط کاری بهتری را خواهید داشت.
از شکایت کردن پرهیز کنید.
اغلب شکایت کردن در مورد نحوه کارکرد همکاران (شخصی یا در رابطه با کار) به این معنی است که فقط کارهای بقیه را زیر نظر گرفته اید و به کار خود اهمیت چندانی نداده اید.
خوب بودن خود را گسترش دهید.
خوب بودن خود را هفته ای یک بار به بقیه نشان دهید. مثلا می توانید یک هفته بدون هیچ دلیلی برای همه دونات بیاورید. دیدن صورت همکارتان که با این کار خندان خواهد شد می تواند دیدنی و تاثیرگذار باشد.
تماس و ایمیل های کاری را به موقع پاسخ دهید.
برای پیدا کردن دوستان خوب در میان همکاران می توانید با پیروی از دستورات دفتر شروع کنید. چیزی بدتر از ایمیل ها و تماس های کاری بی جواب همکارانتان که سرشان شلوغ است، وجود ندارد. سکوت شما نه تنها کار آنها را سخت تر می کند بلکه احساسی ناخوشایند را در آنها به وجود می آورد و به تدریج از میزان اهمیت شما در گروه همکاران کاسته می شود.
به کسی اعتبار دهید که ارزش آن را داشته باشد.
بعضی از همکاران در مواقعی که بهشان احتیاج دارید پشت شما را خالی می کنند و ناپدید می شوند. احتیاجی نیست که وقت و انرژی خود را برای این افراد هدر دهید. این طرز فکر را بین آنها گسترش دهید که با کمک و همکاری با یکدیگر به موفقیت خواهید رسید. اگر کسی به شما بها می دهد طوری رفتار کنید که بقیه نیز از این کار مطلع شوند و بر روی آن ها نیز تاثیر بگذارد.
یک پیشنهاد برای مدیرها:
همیشه به اندازه ای کار کنید که از کارمند خود توقع دارید با شما یا برای شما کار کند. این موضوع را روشن کنید که نمی خواهید کارمند شما، بیشتر از آن چیزی که در توانش است کار کند.
همیشه سروقت در محل کار حاضر شوید؛ با این کار به وقت دیگران احترام گذاشته اید.
ایده های خوب خود را بیان کنید.
شاید فکر کنید ایده هایتان زیاد خوب نباشند؛ اما شاید دیگران بتوانند مواردی را به ایده ی شما اضافه کنند که بتوان از آنها استفاده کرد.
در زمان مناسب و خارج از محیط کار، در مورد مسائل شخصی نیز صحبت کنید.
این کار به همکاران شما می فهماند که در وهله اول شما انسان هستید؛ نه فقط یک کارمند یا کارفرما.
چیزی که نمی دانید را قبول کنید و خود را برتر و پُر کار تر از دیگران نبینید.
جالب است که بدانید بعضی از کارمندان فکر می کنند همیشه سخت تر از دیگران در حال کار کردن هستند و رئیس در این مورد چیزی نمی داند. مواظب باشید دچار این تفکر مسموم نشوید حتی اگر زیاد با آن مواجه هستید. این یک تفکر منفی است که کار کردن را سخت خواهد کرد. به جای آن به خود بقبولانید که همگی به سختی کار می کنند و تمام تلاش خود را به کار می گیرند حتی اگر نمی دانید که کار اصلی شان چیست. باید به کاری که انجام می دهید و سازمانی که برای آن کار می کنید اعتقاد داشته باشید. اگر اینطور نیست احتمالا وقت آن رسیده که آنجا را ترک کنید.
