مطالعههای تازه نشان میدهد احساس ناامنی و دلواپسی بیش از اندازه در مورد رابطه عاشقانه، میتواند روی تندرستی شما تاثیر منفی بگذارد. به گفته محققان اوهایو استیت، چنین احساسهایی میتواند سطح هورمونهای استرس را در بدن بالا ببرد و قدرت سیستم ایمنی بدن را کمتر کند.
به گفته لیزا جارمکا، مسوول این مطالعه پژوهشی، نتایج آن نشان میدهد سطح هورمونی به نام کورتیزول که هورومون استرس نامیده میشود، در بدن همسرانی که در مورد رابطه عاشقانهشان دلواپسی دارند –مثلا شک دارند که شریک زندگیشان واقعا عاشقشان هست یا نه- بالاتر است. همچنین تعداد سلولهای T در بدن آنها در سطح پایینتری قرار دارد. سلولهای T برای سیستم ایمنی بدن، اهمیتی حیاتی دارد.
جارمکا، دانشجوی مقطع پستدکترا در رشته داروهای رفتاری در دانشگاه ایالتی اوهایو است. او میگوید: «دغدغههایی از این دست که آیا زوج یک فرد واقعا به او اهمیت میدهد یا نه، اثرهای روانی دارد که در درازمدت میتواند منجر به اثرهای منفی در سلامت او شود.»
این مطالعه به تازگی به صورت آنلاین منتشر شده و قرار است به زودی در مجله علوم روانی منتشر شود.
منظور جارمکا دغدغههایی نیست که ممکن است هر زوجی در دورههای کوتاهی از رابطهشان تجربه کنند. او میگوید: «ممکن است هر کسی در دورههایی از یک رابطه، چنین احساسهایی را تجربه کند. در یک رابطه عاشقانه، وجود این دورههای گذرا، امری طبیعی است، اما دغدغه مدام، میتواند دامنگیر شود.»
جارمکا روی ۸۵ زن و شوهر که به طور میانگین ۱۲ سال از تاریخ ازدواجشان میگذرد، مطالعه کرده است. میانگین سنی آنها نیز ۳۹ سال بوده. تمام این افراد در مدت این مطالعه، سطوح و علایم نگرانیهای عمومیشان را ثبت و گزارش کردند و به پرسشهایی درباره ازدواج و کیفیت خوابشان در طول شب، پاسخ دادند.
این زوجها به طور کلی سالم بودند. مردانی که همسرانشان باردار بودن یا کسانی که بیش از اندازه نوشیدنی الکلی یا کافئیندار مینوشیدند نیز کنار گذاشته شدند. زیرا در این موارد، سیستم ایمنی بدن ضعیف میشود و درنتیجه موردهای مناسبی برای چنین مطالعهای نخواهند بود. افراد باقیمانده در ۳ روز متوالی، نمونه بزاق در اختیار محققان گذاشتند و ۲ بار هم از هر کدام، نمونه خون گرفته شد.
تیم پژوهشگران با استفاده از این نمونهها، سطح هورمون کورتیزول و سلولهای T بدنهای این افراد را اندازهگیری کردند. سطح هورمون کورتیزول بدن کسانی که نگرانیهای بیشتری در مورد ازدواجشان داشتند، ۱۱ درصد بیشتر از کسانی بود که کمتر نگران بودند. همچنین آنهایی که نگرانیهای بیشتری داشتند، سلولهای T بدنشان، بین ۱۱ تا ۲۲ درصد کمتر از بقیه بود.
به گفته جارمکا، این ۲ یافته با یکدیگر ارتباط مستقیمی دارند، زیرا هورمون کورتیزول تولید سلولهای T را کُند میکند.
این مطالعه گونهای رابطه یا همبستگی را بین نگرانی، استرس و واکنش دستگاه ایمنی بدن یافته است اما نتوانسته رابطهای علی و معلولی بین آنها برقرار کند.
به گفته جارمکا، با اینکه این مطالعه مشخص نکرده زوجهایی که نگرانی بیشتری دارند، بیشتر بیمار میشوند یا نه، اما براساس مطالعههای دیگر که نشان میدهند بالا بودن دائمی سطح هورمون استرس، بیماریزاست چنین ارتباطی بین نگرانی از رابطه، استرس و پایینآمدن سطح ایمنی بدن، منطقی است. او میگوید: «بسیاری از پیامدهای منفی بالا بودن کورتیزول، بدتر از آنفلونزا است. بالا بودن سطح این هورمون، میتواند باعث مشکلات قلبی، خواب بد، افسردگی و… شود.»
جنی برنت، پژوهشگر دیگری از دانشگاه ریچموند در ایالت ویرجینیا که در این حوزه کار میکند، معتقد است ارتباط نگرانی از رابطه و استرس، چیزی تازه و شگفتانگیزی نیست.
جارمکا توصیه میکند تا زمانی که این مطالعهها به نتایج قطعی و نهایی برسند، کسانی که از نگرانی دائمی در مورد رابطهشان رنج میبرند، برای پایین آوردن سطح استرسشان بکوشند. یوگا، ورزش و مدیتیشن روشهایی هستند که او پیشنهاد میکند. این فعالیتها میتواند سطح هورمون کورتیزول را پایین بیاورد و به تندرستی آنها کمک کند.
از نظر برنت زوجهایی که نسبت به رابطهشان نگرانیهای شدیدی دارند، باید بیشتر گذشت داشته باشند و بکوشند که از پیشامدهای منفی، مانند جروبحث خودداری کنند. او میگوید: «برخی از مطالعهها نشان میدهد کسانی که به زوجشان شک دارند، کمتر گذشت میکنند و به یادآوری چندباره پیشامدهای منفی گرایش دارند.»
این مطالعه با پشتیبانی مرکز سرطان ایالت اوهایو و موسسه ملی سلامت ایالات متحده انجام شده است.
