قانون ویژه؛ ساعت ۱۰
ملاک و معیار خاصی برای زمان بیرون ماندن نوجوانان وجود دارد؟ آیا درست است که آنها را مجبور کنیم راس ساعت معینی در خانه باشند یا آنکه این قانون سختگیرانه را از پدر و مادرهایمان به ارث برده‌ایم و می‌توانیم آزادی‌های بیشتری برای نوجوان‌هایمان درنظر بگیریم؟ سوال‌هایی از این دست، سوال‌های کلیدی خانواده‌هایی است که فرزند نوجوان در خانه دارند و نمی‌دانند با اعلام استقلال آنها چه رفتاری کنند. ۲ نمونه ایرانی و خارجی برای پاسخ به این سوال درنظر گرفته‌ایم که خواندنشان در کنار یکدیگر می‌تواند به بخشی از سوال‌های شما پاسخ دهد.
قانون بازگشت به خانه
ساعت ۱۰:۳۰ دقیقه شب است و دختر شما به تلفن‌هایتان پاسخ نمی‌دهد و مهم‌تر از همه اینکه به قانونی که برای بازگشت در ساعت ۱۰ شب گذاشته‌اید، بی‌محلی کرده است. چرا او این قانون را چندباره نقض کرده است؟ بخشی از خواسته نوجوانان، گذاشتن حد و حدود است اما آنها در عین حال با این خواسته خود مقابله می‌کنند چرا که آنها با آزمون و خطا سعی می‌کنند آزادی‌های بیشتری به دست آورند.
راه‌حل
ممکن است بخشی از تمایل نوجوان شما برای بی‌محلی کردن به قانون‌ها از بی‌معنی بودن و بی‌دلیل بودن قانون‌ها بیاید. بهتر است با والدین دوستان نزدیک فرزندان تماس بگیرید و با آنها در این باره مشورت کنید. قرار نیست سوال بزرگی از آنها بپرسید یا تصمیم بگیرید آنها را نیز ادب کنید، فقط کافی است از آنها بپرسید چه زمانی را برای بازگشت بچه‌ها به خانه درنظر گرفته‌اند. از طرف دیگر، مهم است که زمانی ۱۰ دقیقه‌ای درنظر داشته باشید و به خاطر ده دقیقه جاروجنجال به راه نیندازید. اگر بیشتر از ۱۰ دقیقه از قانونی که با همدیگر گذاشته‌اید سرپیچی کردند، به دنبال جریمه‌ای بگردید که با جرم متوازن باشد، پیشنهاد اصلی ممنوعیت خروج عصرگاهی از خانه برای یک هفته است.
اگر به نظر می‌رسد که نوجوانان شما بیش از اندازه از خانه بیرون می‌ماند به این خاطر که حالش خوب نیست یا آنکه احساس خوبی در خانه ندارد، باید با او صحبت و مشکل را ریشه‌یابی کنید. در عین حال، بدترین حالت زمانی اتفاق می‌افتد که خودتان از قانونی که گذاشته‌اید سرپیچی کنید و نسبت به آن اعتنایی نداشته باشید. اگر درباره سخت‌گیری‌هایتان بلوف بزنید، نوجوان شما اولین کسی است که مچتان را می‌گیرد و اصلا وجهه خوبی ندارد.
پلکیدن با بچه‌هایی که شما دوست ندارید
هر بار که پسر نوجوانتان با موهای چرب و صداهای عجیب و غریبی که از خودش درمی‌آورد با یکی از دوستانش می‌پلکد، شما کنترل خودتان را از دست می‌دهید و با صدای بلند و با لحن بد او را مخاطب قرار می‌دهید. آیا عکس‌العمل نشان دادن به این موقعیت اشتباه است یا شما باید صحبتی با او داشته باشید؟
راه‌حل
نوجوان شما می‌تواند لباس‌های عجیب و غریب بپوشد، می‌تواند رفتارهای بی‌ادبانه از خود نشان دهد و حتی گستاخانه نسبت به شما عکس‌العمل نشان دهد و با این وجود همان فرزندان بی‌دفاع شما باشد که تا چند وقت پیش بود. در این موقعیت به والدین توصیه می‌شود تا دست از انتقادهای مدام نسبت به دوست‌های فرزندانشان بردارند و درباره لباس پوشیدن و رفتارهای دوستان بچه‌ها اظهارنظرهای تند و تیز نکنند. به این خاطر که «نوجوان‌ها بسیار با دوستانشان جور هستند و انتقاد نسبت به دوستانشان را دقیقا شبیه به انتقاد مستقیم به خودشان می‌دانند.»
از سوی دیگر، اگر نوجوان شما با گروهی از نوجوان‌ها هم‌بازی شده که عادت دارند از مدرسه فرار کنند یا شما این بچه‌ها را در حال سیگارکشیدن یا شوخی‌های نابه‌جا در خیابان دیده‌اید، باید با او صحبت کنید اما سر صحبت را با دعوا باز نکنید و با جزئیات به زندگی او و دوستانش حمله‌ور نشوید.
به سادگی برایش توضیح دهید به خاطر موقعیتی که او در آن قرار دارد نگرانش هستید. «او را در لاک دفاعی قرار ندهید و برایش توضیح دهید که نگران هستید به خاطر چرخیدن با این بچه‌ها او هم سیگاری شود یا آنکه رفتارهای اشتباهی در خیابان از خودش نشان دهد. در واقع به شما توصیه نمی‌شود تا او را از پلکیدن با این بچه‌ها منع کنید، چرا که او در سنی قرار دارد که می‌تواند این قانون عجیب شما را نقض کند و یاد بگیرد که نسبت به قوانین شما بی‌احترامی کند.
باید رفتارهایی که به تاثیر از این دوستان ناباب پیدا کرده کنترل کنید. در نهایت اگر نمی‌توانید نسبت به بچه‌هایتان عکس‌العمل درستی نشان دهید و ترس از اشتباه نسبت به موقعیت دارید، به یک روان‌شناس مراجعه کنید و از مشورت با او نترسید.
