شیوه های روانشناختی در برخورد با همسر تنبل
همسر تنبل
جارو کردن، گردگیری، آشپزی، شستن لباسها و اتو کشیدن، خرید روزانه برای خانه، شستن ظروف و نظافت آشپزخانه، نظافت حمام و دستشویی، کمک به حمام بچه ها، غذا دادن به بچه ها، نظارت بر انجام تکالیف، کمک به مسواک و خواب بچه ها، بیرون بردن زباله ها، نظافت ماشین و بنزین زدن، گردش بردن بچه ها و . . . لیست کارهای خانه و امور مربوط به فرزندان، طولانی و کارها بسیار زیاد و البته برخی از آنها تکراری و خسته کننده است. واقعیت این است که انجام همه ی این کارها از عهده یک نفر بر نمی آید و باید گفت وای به روزی که یکی از همسران مشارکت چندانی در انجام این کارها نداشته باشد!
تنبلی شما با همسرتان چه می کند؟
همکاری نکردن همسران در انجام کارهای خانه و امور فرزندان می تواند عوارض زیادی را بر روابط بین همسران و البته سلامت روان آنها داشته باشد. به عنوان مثال پژوهشها نشان داده است که زنانی که بیشتر کارهای خانه و امور مربوط به فرزندان را به تنهایی انجام می دهند، از زندگی مشترک خود احساس رضایت کمتری داشته، در برابر بیماریهای جسمانی آسیب پذیرترند و احتمال ابتلا به افسردگی در آنها بیشتر است و یا همسرانی که به تنهایی ناچار از انجام مسوولیت های خانه و بچه ها هستند بیشتر به موضوع طلاق فکر میکنند. البته این وضعیت که مسوولیت کارها بیشتر بر عهده تنها یک والد باشد میتواند برای فرزندان نیز ایجاد مشکل کند. به عنوان مثال در خانه هایی که پدر مشارکت کمتری در تربیت بچه ها دارد، پسران در حدود سن سه سال و نیمگی اضطراب بالاتری دارند و دختران در این سن توانایی انجام کارهای کمتری در مقایسه با همسالان خود را دارند؛ اما در مقابل کودکانی که امور مربوط به مدرسه خود را با مشارکت هم پدر و هم مادر خود انجام می دهند در مدرسه از معلم خود کمتر نافرمانی میکنند و مشکلات رفتاری کمتری دارند. اما علیرغم تمامی این فواید باز هم همسرانی هستند که تمایل چندانی به کارهای خانه از خود نشان نمیدهند. گاهی این مرد خانه است که وظیفه خود را تنها در کار بیرون می داند و گاهی این خانم خانه است که اگر بیرون از خانه کار می کند، دیگر تمایلی به کار خانه ندارد و یا گاهی علی رغم اینکه بیرون کار نمی کند، علاقه ای به انجام امور مربوط به خانه و فرزندان از خود نشان نمی دهد.
چه کنیم؟
اگر شما نیز همسری دارید که در کارهای خانه و فرزندان مشارکت چندانی ندارد، پس با ما همراه شوید و نکات پیشنهادی ما را مرور کنید. شاید برخی از این نکات بتواند گره از کار شما باز کند!
به کمک دغدغه های همسرتان به او انگیزه دهید
اگر میخواهید با همسرتان برای انجام کارها قول و قرار بگذارید، سعی کنید از دغدغه های او برای اجبار به کار کردن او بهره بگیرید. به عنوان مثال سلامت بچه ها یکی از موضوعاتی است که همه ی والدین به آن حساس هستند. در عوض گفتن اینکه «کمی هم وقت صرف بچه ها بکن، میدونی چه قدر وقته اونها رو یه پارک نبردی!» بگویید «میدونی که بچه ها تو سن رشد هستند و فعالیت جسمی برای سلامتشان خیلی مهم است، لطفاً این هفته اونها رو حتماً یه پارک ببر» و یا برای موثرتر بودن درخواستهای مربوط به بچه ها، آنها را از زبان بچه ها بیان کنید. به عنوان مثال اینکه «مبینا خیلی دوست داره براش کتاب بخونی، کتاب امشب رو گذاشتم کنار تختخوابش، لطفاً زحمتش رو بکش.»
به جای همسرتان کار نکنید!
اگر قول و قراری برای کارهای خانه گذاشته اید، سعی کنید تا حد امکان از کمک بدون دلیل اجتناب کنید. البته این موضوع تنها یک استثنا دارد و آن موضوع بچه هاست. اگر همسر شما به بچه ها قولی داده و میدانید برای عملی شدن آن قول به کمک شما نیاز دارد، بدون اینکه جلوی بچه ها به رویش بیاورید به او کمک کنید. یادتان باشد اگر وجهه یکی از والدین پیش بچه ها آسیب ببیند، عوارض آن در طولانی مدت گریبانگیر هر دو والد خواهد شد.
اما غیر از این مورد، شاید بد نباشد گاهی اجازه دهید همسرتان عوارض انجام ندادن کارها را تجربه کند. اگر قرار گذاشته اید که آشغالها را همسرتان بیرون ببرد، سعی کنید جمع شدن زباله ها برای یک هفته و بو گرفتن آنها را تحمل کنید اما اجازه دهید در نهایت همسرتان این کار را انجام دهد. بعد از انجام کار البته تشکر بدون هرگونه نیش و کنایه را فراموش نکنید! و یا اگر قرار بر پخت شام توسط همسرتان است و بعد از رسیدن از سر کار متوجه میشوید که چیزی در خانه ندارید، به هیچ عنوان پیشنهاد سفارش شام از بیرون را ندهید، سعی کنید گرسنگی را تحمل کنید و به نان و پنیر بسنده کنید اما چیز دیگری آماده نکنید. اگر هم همسرتان در نهایت شامی ساده و البته با طعمی نه چندان دلچسب آماده کرد، از او تشکر کنید و نه از دستپخت او به دروغ تعریف کنید و نه از او ایراد بگیرید. تنها از تلاش او برای اینکه به قول و قرارتان متعهد بوده، تشکر کنید.
روحیات خود را بشناسید
گاهی اوقات این ویژگیهای ماست که مانع فعالیت بیشتر همسر ما در خانه میشود. اگر قرار باشد هر زمان همسر ما کاری انجام داد، ایراد کار او را به رویش بیاوریم، در واقع در طولانی مدت او را به انجام ندادن کار تشویق کرده ایم. اگر خانم تان آشپزی خیلی خوبی ندارد، سعی کنید کمتر از او ایراد بگیرید. به این ترتیب می توانید امیدوار باشید که او به آشپزی کردن ادامه داده و البته پیشرفت کند! و یا اگر شوهرتان آن طور که ایده آل شماست زیر مبل ها را جارو نمیکشد، به او سرکوفت نزنید. بگذارید به کارش ادامه دهد. چرا که سرکوفت شما به معنای آن خواهد بود که در نوبت بعد شما ترجیح می دهید که خودتان کل خانه را جاروکنید!
دلگرمی را فراموش نکنید
گاهی افراد متوجه میشوند همسرشان که تا پیش از این فعال تر بوده، حالا آرام آرام ترجیح می دهد کمتر در کارهای خانه مشارکت کرده و به نوعی تنبلی را ترجیح میدهد. اما چرا چنین اتفاقی میافتد؟ هر چند عوامل مختلفی میتواند مسبب این امر باشد اما دو نکته در برخورد همسران در این زمینه میتواند به آن دامن بزند. اول قدر شناس نبودن. اگر قرار باشد ما به تصور اینکه فعالیتهای همسرمان در خانه جز وظایف اوست از او تشکر نکنیم، آرام آرام انگیزه کار در او را کاهش دادهایم. همهی افراد نیاز دارند که توسط دیگران مورد قدردانی قرار بگیرند. قدردانی باعث دلگرمی شده و به افراد نیرو می دهد تا به انجام کارهایی که حتی مورد علاقه آنها نیست و یا بسیار کسل کننده و تکراری است، ادامه دهند. پس اگر می خواهید همسرتان مشارکت بیشتری داشته باشد. بابت کوچکترین کار او نیز تشکر کنید.
اما علاوه بر قدرشناس بودن بابت کارهای همسر، نکته ی مهم دیگری نیز می تواند باعث دلگرمی و فعالیت بیشتر همسر در خانه شود. همسرتان را ببینید، به نیازهای او توجه کنید و به او ابراز علاقه کنید! شاید به نظر برخی ارتباط روشنی بین بی توجهی به همسر و تمیز نشدن خانه و یا نبردن زباله ها وجود نداشته باشد اما هر زمان که فردی احساس کند همسرش او را نه به خاطر خودش که به خاطر خدماتی که ارائه می دهد، می خواهد، ممکن است آرام آرام دلسرد شده و انجام آن خدمات را کاهش دهد. اگر شما بتوانید به همسرتان نشان دهید که به او توجه داشته و او را دوست دارید، میتوانید امیدوار باشید که او نیز علاقه بیشتری برای مشارکت در کارهای خانه از خود نشان خواهد داد.