داشتن تخت پرستیژ می آورد!

0
995

بسیار پیش آمده است که وقتی به نمایشگاه مبلمان و دکوراسیون داخلی می رویم افرادی را می بینیم که به هنگام خرید ِست مبلمان، علاوه بر اینکه بارها بر روی آن می نشینند و خود را به طرف چپ یا راست آن ُسر می دهند تا راحتی آنرا ارزیابی کنند؛ گهگاه چند متری از آن فاصله می گیرند و از زوایای مختلف به مبل خیره می شوند.

 

آنان؛ هم از نگاه خود و هم از نگاه اطرافیانشان بارها به مبل نگاه می کنند تا تصوری از قضاوت دیگران بدست آوردند. اینکه آیا این مبل بیانگر شأن یا پرستیژ دلخواه آنان خواهد بود یا نه؟ آیا این مبل همان پیامی را که آنان در ذهن شان مرور می کنند به دیگران منتقل خواهد کرد یا نه؟

 

این روزها، به ویژه در بین طبقه متوسط شهری، چیدمان داخلی خانه اهمیت فراوانی یافته است. در جامعه سنتی، چیدمان داخلی خانه از نسل های پیشین به نسل فعلی انتقال می یافت و نسل فعلی هم آنرا به نسل بعدی منتقل می کرد. در جامعه جدید اما، سبک چیدمان داخلی خانه بیانگر سلیقۀ میزبان و در نگاهی کلی تر، سبک زندگی اوست.

 

مکان ها دارای هویت اند و فضای داخلی خانه به عنوان یک مکان از این امر مستثنی نیست. در واقع افراد از طریق سبک چیدمان وسایل خانه، به محیط خانه هویت مشخصی می بخشند. به تدریج هویت محیط خانه، بیانگر هویت آنها می شود، به تعبیر بهتر، افراد هویت دلخواهشان را با نحوه چیدن وسایل خانه در معرض نگاه و قضاوت دیگران قرار می دهند.

 

مکان ها ساکت نیستند. مکان ها حرف می زنند. مکان ها هم از خود می گویند و هم از سلیقه صاحبان خود. هویتِ مکان در واقع هویت آدم هاست.

 

علاوه بر مکان، اشیاء هم حرف می زنند . با توجه به همین مسأله است که وقتی افراد در حال خرید وسایل و اثاث منزل هستند معیارهای مختلفی را در نظر می گیرند، این ویژگی در علم ارتباطات با اصطلاح تماس از طریق اشیاء تعریف می شود.

 

برای مثال آیا از نظر شما سبک «مبل سلطنتی پرنس مصری» با دسته و پایه رنگ طلائی، لوستر سقفی طلایی، آباژورهای بزرگ رومیزی، تابلوفرش و قالی های آنتیک بیانگر سلیقه خاصی نیست؟

 

آیا فرش کامل در اتاق، پشتی ترکمنی به همراه روپشتی بافتنی بر روی آن بیانگر سلیقه خاصی نیست؟ آیا وجود چراغ های دیوارکوب، لوستر چوبی، تابلوهای نقاشی مفهومی، وسایل تم چوب، قاب عکس هایی از هنرمندان و نویسندگان مشهور جهان بیانگر سلیقه خاصی نیست؟

 

هر چند طراحان داخلی منزل در خصوص سبک چیدمان خانه عمدتا از واژه هایی چون سبک کلاسیک و سبک مدرن استفاده می کنند ولی این همه ماجرا نیست. افراد با چیدمان داخلی خانه شان به دنبال پیام های مختلفی هستند. برای مثال انتظار دارند که سبک چیدمان خانه؛ پیام هایی چون جلوه و شکوه، صمیمیت و سادگی، داشتن ثروت و مکنت، اصالت خانوادگی و اصیل بودن، فرهیختگی یا روشنفکر بودن آنان را منتقل کند.

 

عده ای اساسا به دنبال آن هستند تا حضور خود در جریان مدرنیسم جامعه را با نوع و نحوه چیدمان وسایل خانه آشکار کنند. با ورود مهمان به خانه، میزبان معمولا خط نگاه مهمان را دنبال می کند تا دریابد که کدام قسمت و کدام وسیله خانه توجه او را بیشتر جلب کرده است تا در فرصت مناسب توضیحاتی در خصوص آن ارائه دهد. در واقع سبک چیدمان خانه یکی از راههای کسب تمایز در جامعه امروز است.

 

در پایان چند پرسش در خصوص چیدمان خانه های امروزی وجود دارد. آیا چیدمان خانه ها از الگوی فرهنگی خاصی پیروی می کند؛ منظور آنکه آیا با توجه به چیدمان وسایل خانه می توان از غلبه سبک زندگی غربی یا ایرانی در خانواده ها سخن گفت؟ آیا با توجه به استفاده بیشتر خانواده ها از شبکه های اجتماعی جهت اطلاع از سبک های جدید چیدمان خانه، شاهد رشد چیدمان های کلیشه ای و همشکل در خانه های ایرانی هستیم؟

 

آیا نوکیسه هایی که به سرعت به ثروت های بادآورده دست یافته اند سبک مشخصی در چیدمان وسایل خانه دارند؟ آیا زنان همچنان نقشی اساسی در تعریف سبک چیدمان خانه ها بر عهده دارند یا در این خصوص مردان هم تأثیرگذارند؟ آیا در جامعه ایرانی لذت شخصی و کسب احساس خوب، معیار چیدمان وسایل خانه است یا قضاوت دیگران در درجه اول اهمیت قرار دارد؟

سخن پایانی

در یکی از تحقیقاتم در خصوص چیدمان وسایل خانه، به موردی برخوردم که با قیمتی گزاف، تختی دو نفره برای خانه خریداری کرده بود، ولی تاکنون از آن استفاده ای نشده بود. علت را جویا شدم. پاسخ آنکه، از ابتدا هم نیاز کاربردی به این تخت وجود نداشت و همچنان خوابیدن بر روی زمین ترجیح داده می شود. تخت به این دلیل خریداری شده است تا مهمانان نگویند که این خانه بدون تخت است و صاحبخانه آدمی امروزی نیست. داشتن تخت، پرستیژ می آورد.

 

فردین علیخواه

این مطلب را به اشتراک بگذارید:

افزودن دیدگاه