تاثیر روانی بازی های دسته جمعی

احساس خوشایند تعامل روانی

بازی‌ های جمعی نوعی از تعامل و ارتباط را می‌‌سازند که به تعاملات بین‌فردی کمک ارزنده‌ای می‌کند. قدرت افراد را در هماهنگی و سازگاری با دیگران افزایش می‌دهند و باعث کاهش تفاوت میان افراد می‌شوند و دیگر بحث پدر و پدربزرگ و نوه مطرح نیست. تنها بحث موجود، بازی است.

در این شرایط، تمرکز و توجه بیشتر روی برد و باخت است و نشانه‌ای از سایر ارزش‌ها وجود ندارد، اما گاهی این بازی‌ها، به نقطه ابراز وجود حقارت‌های گذشته تبدیل می‌شوند و بحث برد و باخت را به میان می‌آورند. در حالی‌که اگر می‌خواهید بازی‌های جمعی اثرگذاری را از سر بگذرانید، به شیوه‌هایی فکر کنید که بحث برد-برد در میان باشد.

برای مثال اگر فردی که بزرگ‌تر یا توانمندتر است و تجربه بیشتری در این زمینه دارد، به قصد تعامل بیشتر با فرد کوچک‌تر قدم به بازی بگذارد، این نگرش نه‌تنها باعث نزدیک‌تر و صمیمی‌تر شدن می‌شود بلکه رابطه عمیق‌تری هم می‌سازد، اما اگر فرد بزرگ‌تر، در بازی دسته‌جمعی دنبال برد باشد، به دلیل مهارت و تجربه‌اش، باعث عدم ارتباط می‌شود.

در دوران عید که دوره تحول به حساب می‌آید، تاثیرگذاری این بازی‌ها بیشتر هم می‌شود. در واقع میزان ماندگاری این بازی‌ها، در دوران عید که دوران دگرگونی و دگرزیستی است، باعث تحول در عواطف و احساس‌ها می‌شود و می‌تواند تاثیری ماندگارتر از تابستان ایجاد کند. خاطره‌های ایجاد شده با جمله «چقدر خوش گذشت»، «مادر فلان کار را کرد» و «پدر بهمان کار را» همراه می‌شود. بازی‌های جمعی باعث رشد و شکوفایی کودکان می‌شود. با ورود به بازی‌های جمعی، در واقع فرد تاتی روانی می‌کند و به دنیای جدیدی قدم می‌گذارد. این بازی‌ها، حتی رفتارهای گوشه‌گیرانه افراد را از آنها می‌گیرند و تعاملات همگن ایجاد می‌کنند.

از سوی دیگر، بازی‌هایی مانند لی‌لی، منچ، ماروپله، وسطی و هر بازی جمعی که افراد را در وضعیتی مشابه قرار می‌دهد، به تمام اعضای خانواده کمک می‌کند خاطره‌های بهتری از تعامل با یکدیگر به دست آورند.

مخصوصا این زمان، برای پدرها و مادرها اهمیت فراوانی دارد. زیرا می‌توانند با این بازی‌ها، خاطره کمبود توجهی که در ماه‌های دیگر داشته‌اند از ذهن بچه‌ها پاک کنند و احساس امیدواری و توجه بیشتر به بچه‌هایشان بدهند.

دکتر پرویز رزاقی