ترند قرن ۲۱: «لاغر بودن، مهم‌تر از سالم بودن است»
در پایگاه‌های اینترنتی برای لاغری بیش از اندازه که ناشی از یک بیماری عصبی است به عنوان “ایده‌آل زیبایی” تبلیغ می‌شود. در این میان توئیگی، مانکن لاغر سال‌های ۱۹۶۰ هم که سایز صفر را مد کرد، جایی برای عرض اندام ندارد.
شبکه‌های اجتماعی و پایگاه‌های اینترنتی، نقش مهمی در تعیین معیارهای زیبایی جوانان بازی می‌کنند. تصویری که این رسانه‌ها به عنوان “هیکل ایده‌آل” ارائه می‌دهند، همیشه با اصول تغذیه سالم و مفید هم‌خوان نیست. برعکس پایگاه‌هایی مانند Pro-Ana#” یا ” #thinspiration” با تشویق جوانان به کم‌خوری و گرفتن رژیم‌های سخت، کاربران خود را به مرز مرگ ناشی از گرسنگی سوق می‌دهند.
“آنا” در این عبارت مخفف بیماری “آنورکسیا نروزا” یا بی‌اشتهایی عصبی است و دومین عبارت هم از دو واژه انگلیسی “لاغری” و “الهام” تشکیل شده است. کسانی که در این پایگاه‌ها گردهم آمده‌اند، برای بیماری بی‌اشتهایی عصبی به عنوان راه و رسم غالب در زندگی تبلیغ می‌کنند. اغلب نوشته‌ها با عنوان‌هایی مانند “خانم‌های لاغر عزیز” شروع می‌شود و با شعارهایی نظیر “مقاوم باش و به نخوردن و گرسنگی ادامه بده” پایان می‌گیرد. کاربرانی که در اتاق گفت‌وگوی “Pro-Ana#” گردهم می‌آیند، گه‌گاه برای خود هدفی هم تعیین می‌کنند: از جمله این که مثلا برای مدتی در روز تنها ۸۰۰ گرم کالری به بدن خود برسانند. یکی از شعارهای این پایگاه که کاربران باید آن را سرمشق خود قرار دهند، این است: «لاغر بودن، مهم‌تر از سالم بودن است.»
در پایگاه‌های یادشده در اینستاگرام یا شبکه‌های فیسبوک و توئیتر اغلب عکس‌هایی منتشر می‌شوند که کاربران، اعضای بدن خود را که در اثر گرسنگی تغییر شکل داده‌اند (استخوان‌های ترقوه، لگن و دنده‌های بیرون زده) با افتخار به تماشا می‌گذارند و دیگران را تشویق می‌کنند که از آنان پیروی کنند. البته اینستاگرام چندی است که انتشار این گونه عکس‌ها را ممنوع اعلام کرده و می‌کوشد تصاویری از این دست را که پست شده‌اند، پاک کند. با اینحال بسیاری از کاربران مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی راه‌هایی می‌یابند که سلفی‌های بدن مرتاض‌گونه و اسکلتی خود را برای دیگران بفرستند.
کارشناسان می‌گویند که بی‌اشتهایی عصبی، یک اختلال تغذیه‌ای است که باعث می‌شود افراد در مورد وزن خود و غذایی که می‌خورند، وسواس فکری پیدا کنند. این افراد می‌کوشند با تحمل گرسنگی شدید یا انجام تمرین‌های ورزشی از وزن طبیعی خود بکاهند. به این ترتیب نسبت سن و قد و وزن آنان درهم می‌ریزد و خطر مرگ تهدیدشان می‌کند. بنا به توصیه کارشناسان، بهتر است “بیماران بی‌اشتهایی” را به جای تشویق به محرومیت غذایی بیشتر، به مراجعه به روانشناس ترغیب کرد.
